Hz. Peygamber(s.a.s) bir gün mescide girdi, bakti ki ensardan Ebu Umame orada oturmaktadır. “Ey Eba Umame! Namaz vakti olmadığı bir zamanda mescidde oturduğunu görüyorum. Bunun nedeni nedir?” diye sordu. Ebu Umame “Ben üzüntülüyüm, ey Allah’ın Rasûlü! Borçlarım vardır” dedi. Hz. Peygamber “Sana, söylediğin takdirde, üzüntü veren borcunun gitmesine sebeb olacak bazı kelimeler öğreteyim mi?” dedi. Ebu Umame “Evet, ey Allah’ın Rasûlü, öğret!” dedi. Hz. Peygamber “Sabahladığında ve akşamladığında şöyle dua et: “Ey Allah’ım! Hüzünden, üzüntüden sana sığınıyorum. Acizlikten, tembellikten sana sığınıyorum. Cimrilikten, korkudan sana sığınıyorum. Borcun galib gelmesinden, kişilerin kahrından sana sığınıyorum”. Ben bu duayı okudum. Allah Teâlâ benim üzüntümü giderdi, borcumu da eda etti.

Kaynak: Tirmizi II/195 (Ebu Vail’den)