“Ey iman edenler! “Râina” demeyin, “unzurna” deyin.”

(Bakara,104)

Sahabiler, Hz. Peygambere “râina” yani;

“bizi kolla, bizi gözet, bize telkin ettiğin şeyleri teenni ile anlat, ta ki anlayalım” diyorlardı.

Yahudiler bunu işitince dillerine doladılar ve Hz. Peygambere bununla hitap ettiler.

Ancak bununla Ona hakaret etmeyi esas almışlardı.

Veya “Raîna” şeklinde biraz uzatarak İbranice bir kelime ile küfretmeye kalktılar.

Bunun üzerine mü’minler “raina” kelimesini kullanmaktan men edildiler

ve buna bedel yanlış kullanıma yol açmayacak

ve “râina”nın normalde verdiği manayı verecek olanı kullanmakla emrolundular.

وَاسْمَعُوا ْ “Ve iyi dinleyin.”

“Güzelce dinleyin, ta ki

“bizi gözet, bizim durumumuzu nazara al, ağır ağır anlat” demeye muhtaç olmayın.”

Veya

“Yahudiler gibi değil, kabul etmek için dinleyin!”

Veya “size emredilenleri ciddiyetle dinleyin,

ta ki size yasaklanan şeylere bir daha dönmeyin!”

وَلِلكَافِرِينَ عَذَابٌ أَلِيمٌ “Kâfirler için elem verici bir azap vardır.”

(Bakara, 104)

“Başkasına itimat etmeyen nefsiyle teşebbüs eder.

Size bir misal söyleyeceğim:

Siz göçersiniz.

Göçerin malı koyundur; o işi bilirsiniz.

Şimdi her biriniz, bazı koyunları bir çobanın uhdesine vermişsiniz.

Halbuki çoban tembel ve muavini kayıtsız, köpekleri değersizdir.

Tamamıyla ona itimat etseniz, rahatla evlerinizde yatsanız,

biçare koyunları müstebit kurtlar ve hırsızlar

ve belâlar içinde bıraksanız daha mı iyidir;

yoksa onun adem-i kifayetini bilmekle nevm-i gafleti terk edip,

hanesinden her biri bir kahraman gibi koşsun, koyunların etrafında halka tutup,

bir çobana bedel bin muhafız olmakla,

hiçbir kurt ve hırsız cesaret etmesin, daha mı iyidir?.. “

Mukaddesat o koyunlardan daha kıymetlidir

.(Münazarat)

“Ey inananlar! Kendinizi ve ailenizi, yakıtı insanlar ve taşlar olan ateşten koruyun. Onun başında, acımasız, güçlü, Allah’ın kendilerine buyurduğuna karşı gelmeyen ve emredildiklerini yapan melekler vardır.”    (Tahrim, 6)

“Hepiniz çobansınız;

hepiniz güttüğünüz sürüden sorumlusunuz.

Devlet reisi de bir çobandır

ve sürüsünden sorumludur.

Erkek ailesinin çobanıdır

ve sürüsünden sorumludur.

Kadın kocasının evinin çobanıdır

ve sürüsünden sorumludur.

Hizmetkâr efendisinin malının çobanıdır;

o da sürüsünden sorumludur.

Netice itibariyle hepiniz çobandır ve güttüğü sürüden sorumludur.”  

(Buhârî, Müslim)

Buhârî, Cum`a 11, İstikrâz 20, İtk 17, 19,

Vesâyâ 9, Nikâh 81, 90, Ahkâm 1; Müslim, İmâre 20.

İnsanlar dört kısımdır..

Birincisi:

Kalpsiz ve dil­sizdir.

Bir asi ve hissizdir. Allah buna hayır verme­miştir.

Sebebi:

Bu ve benzerleri hayrı istemezler, hayır yolunu sevmezler.

Şu var ki bir gün Allah (c.c.) rahmeti iktizası bunları yola getirir.

Kudret eli bunların kalbine iman ışığı tutar.

Eğer istidatları varsa, onlar da hak yoluna girerler.

Ama sakın bunlardan olma, onların ahlâkını al­ma, onların hareketine katılma…

Hikmeti ise:

On­lar azap, gazap ve felaket insanlarıdır.

Yerleri ce­hennemdir, arkadaşları şakilerdir.

Ancak ilim sahibi isen, onlara yakınlık sana zarar vermez.

Çünkü onlara hayrı öğreten, doğru yolu gösteren bir in­san olursun.

Eğer kendine güveniyorsan, onların arasına gir ve Hakka davet et.

Onlara doğru yolu öğret hak yola çağır.

Görürsün ki bu sohbetin hoş oluyor.

Allah sana Resullerin, nebilerin sevabı ka­dar sevap verir.

Bunu anlatmak için Hz. Peygam­ber (ﷺ) ‘in Hz. Ali (k.v.)’ye buyurduğu

bir Hadis-i Şerifi nakletmek yeter:

– “Allah, bir kimseyi vasıtanla doğru yola geti­rirse bunun sevabı yeryüzündeki bütün mülke be­deldir.”

İKİNCİSİ:

Dili vardır, kalbi yoktur.

Herkese hik­metten konuşur, ama kendisi amel etmez.

İnsanla­rı doğru yola çağırır; kendisi kaçar.

Başkasının ha­tasını büyük görür, ama kendisi durmadan yapar.

Allah’a karşı edep ve terbiye yollarını öğretir,

fa­kat kendisi büyük günahları işlemeye devam eder.

insanlar arasında iyi görünür,

yalnız kalınca Önü­ne geleni yutan hayvana benzer.

Peygamber (ﷺ)  Efendimiz bu adamın mühlik durumuna işaret ederek:

– “Ümmetim için en çok endişe ettiğim şey, dil­li münafıktır.”

Buyurmuşlar,

Diğer bir Hadis-i Şerifiyle de: –

“Ümmetim için en korkulacak şey, kötü bil­ginlerdir.” Buyurmuştur.

Allah, cümlemizi bu gibilerden korusun.

Bu zümreden de çekin ve kaç, tatlı dili seni ya­kalar.

Güzel (!) sözü seni aldatır.

Günah ateşi seni yakalar.

Onun manevi kir kokusu seni öldürür.

ÜÇÜNCÜSÜ:

Kalp sahibidir, ama dili yoktur.

Hal­buki O, Allah’a tam inanmıştır.

Allah da, onu halkından gizlemiştir.

Onun üzerine manevi bir örtü çekmiştir.

Gözünü halktan kapatmıştır.

Bu in­san yalnız kendi ayıbını görür ve onu gidermeye çalışır.

Kalbi tevhid nuru ile doludur.

Bu NUR, in­sanlar arasına karışmanın güçlülüğünü,

onların ağzından çıkan sözün boşluğunu gösterir.

O insan, selametin, sükûtta, sessizlikte ve yalnızlıkta oldu­ğunu bilir.

Peygamber (ﷺ) Efendimizin şu Hadis-i Şerifini candan duymuştur:

– “Susan kurtulur.”

O muhterem insan her şeyi can kulağı ile dinler, bu dinledikleri arasında şu da vardır:

– “İbadet on bölümdür; bunun dokuzu sükûtla­dır.”

Bu zat bir velîdir.

Allah onu kötülüklerden esir­gemiştir.

Daima selamet içinde olur.

Akıl ve fikir sahibidir.

 Allah’ın Rahman sıfatı onda tecelli et­miştir.

Hayırlı insanlar arasında bu gibileri seçilir.

Bu gibilerden hem hayır umulur hem de arkadaş­lık edilir.

Hak onun işini gördürür, halk onu sever.

Sen de sev, ona yaklaş..

öyle yaparsan, Allah da seni sever.

Bu gibi seçkin kulları ara,

onların hürmetiyle yüce Allah, seni sevgili kulları ve salih ki­şiler arasına katar!.. *

DÖRDÜNCÜSÜ:

En yüksek derece buna verilmiş ve melekût aleminde kendisine:

– “AZİM” Adı verilmiştir.

 İşte Hazret-i Nebi(ﷺ) bu büyük za­tın şanını tarif ederken şöyle buyurmuştur:

– “Bir kimse öğrenir, öğretirse..

Ayrıca bildiği, öğrettiği ile amil olursa melekût aleminde

ona AZİM ismi verilir,

“Sizin en hayırlınız Kur’anı öğrenen ve öğreteninizdir.” hadis-i şefinin mazharıdır!…

Bu zat, alim-i billahtır, mertebeler ölçülürse en yüksek derece onun olduğu ortaya çıkar.

Dinin hikmet yönü tarafını en iyi bilen odur.

Allah-ü Teâlâ,

birçok bilinmeyen ilimleri onun kalbine yerleş­tirmiştir.

Hiç kimsenin erişemeyeceği sırlan ona sezdirmiştir.

Bu saf ve temiz kul,

Allah tarafından seçilmiş, sevilmiş ve Hakka cezbedilmiştir.

İlahî hikmetlerin çözüldüğü kapıya yalnız bu insan ye­tişmiştir.

Hidayet yolları buna açıktır.

Bunda istidat çok büyüktür.

Ve bütün sırları anlamak kabili­yeti vardır.

Bunda bilgi sonsuz, hikmet ölçüsüz­dür.

Bu zat, Allah yolunda bir ŞAHTIR.

Kulları, Hak yola çağırır, kötülükleri onlara o gösterir,

kıyamet günü şefaatçi, dünyada temiz,

Allah indinde her şeyi makbul ve mergup -beğenilen, sevilen, aranan biri…– olmuştur.

Doğrudur, doğruluğu tasdiklidir.

Allah, bize ve sana verdiği ve razı olduğu yolla­rı göstersin… Amin!..

(Futuhu’l-gayb)

“Şimdi, hayatının sırr-ı hakikati şudur ki:

Tecellî-i Ehadiyete, cilve-i Samediyete aynalıktır.

Yani, bütün âleme tecellî eden esmânın

nokta-i mihrakiyesi hükmünde bir camiiyetle Zât-ı Ehad-i Samede aynalıktır.

Şimdi, hayatının saadet içindeki kemâli ise,

senin hayatının aynasında temessül eden Şems-i Ezelînin envârını hissedip sevmektir.

Zîşuur olarak Ona şevk göstermektir. Onun muhabbetiyle kendinden geçmektir.

Kalbin gözbebeğinde aks-i nurunu yerleştirmektir.

İşte bu sırdandır ki,

seni âlâ-yı illiyyîne çıkaran bir hadis-i kudsînin1 meâl-i şerifi olan;

“Yere göğe sığmam, amma mü’min kulumun kalbine sığarım.” denilmiştir.

(11. söz)

“Yemin olsun güneşe ve aydınlığına; ve onu takip eden aya;

ve onu gösteren güne; ve onu örten geceye;

 ve gökyüzüne ve onu bina edene;

ve yeryüzüne ve onu yayıp döşeyene;

ve insana ve onu intizamla yaratana;

sonra da ona kötülüğü bildirip ondan sakınmayı ilham edene.

Nefsini günahlardan arındıran kurtuluşa ermiştir.

Nefsini günaha daldıran da hüsrana düşmüştür.”

(Şems Sûresi, 1-10)

sûresindeki kasem ve cevab-ı kasemi düşünüp amel et!..” (11. söz)

Bab-ı Şefkat NUR