Numan b. Beşîr’den (ra) rivayet edildiğine göre o, şöyle demiştir:

Babam Beşîr, beni Resûlullah’ın (sav) huzuruna götürdü ve:

–(Ey Allah’ın Resûlü!), sahip olduğum bir köleyi bu oğluma bağışladım, dedi. Bunun üzerine Resûl-i Ekrem (sav):

–(Buna bağışladığın gibi) diğer çocuklarının hepsine de bağışladın mı, diye sordu. Babam:

–Hayır (bağışlamadım), dedi. Bunun üzerine Peygamber (sav):

–Öyle ise, bu bağıştan vazgeç, buyurdu.

Bir rivayete göre Resûlullah (sav):

–Çocuklarının hepsine de bu şekilde bağış yaptın mı, diye sordu.

–Yapmadım, deyince, Resûl-i Ekrem (sav):

–Allah’tan korkun, çocuklarınız arasında adaletle davranın, buyurdu. Babam da (Peygamberin emrine uyarak) hibesinden vazgeçip verdiği sadakayı geri aldı.

Başka bir rivayette Resûl-i Ekrem (sav):

–Yâ Beşîr, bundan başka evladın var mı, diye sordu.

–Evet (var), deyince:

–Buna verdiğin gibi onlara da verdin mi, dedi.

–Hayır, cevabını alınca:

–Öyle ise beni şahit tutma, çünkü ben haksızlığa şahitlik etmem, buyurdu.

Başka bir rivayete göre:

–Bu bağışa benden başkasını şahit göster, dedi. Sonra:

–Çocuklarının hepsinin sana karşı aynı şekilde iyi davranmalarını ister misin, diye sordu.

–Evet deyince:

–Öyle ise (aralarında ayrımcılık) yapma, buyurdu.

(B2586 Buhârî, Hibe, 12, B2650 Buhârî, Şehâdât, 9; M4177-M4185 Müslim, Hibât, 9-18)