HAYRANLIKLA DİNLEDİLER VE İTÂAT ETTİLER!..

(Ey Resûlüm!) De ki:

“Bana vahyolundu, şu şübhesiz ki,

 cin’lerden bir topluluk (ben Kur’ân okurken) dinlemiş de:

‘Doğrusu biz, hârikulâde güzel bir Kur’ân dinledik!’ demişler.”

(Cin,1)

“İbn-i Abbâs (ra)’dan rivâyet edildiğine göre,

vaktiyle cinler göğe çıkarlar, oturulacak yerlerde oturur, melekleri dinlerler,

bir duyduklarına dokuz katarak işittiklerini kâhinlere anlatırlardı.

Peygamber Efendimiz (ﷺ) gönderildikten sonra,

kendilerine atılan göktaşları ve yıldız kaymaları ile

semâya çıkmaktan men‘ edildiler,

haberler kesildi.

Hâdiseyi İblis’e anlattılar.

İblisin, kendilerine yeryüzünü dolaşmalarını,

 bunun mutlakā mühim bir sebebi olacağını,

onu anlamaya çalışmalarını söylemesi üzerine her tarafa dağıldılar.

İçlerinden bir tâife Tihâme’ye geldi

ve Resûl-i Ekrem (ﷺ)’ı Batn-ı Nahl denilen bir mevki‘de

sabah namazını ashâbıyla berâber edâ esnâsında

Kur’ân okurken buldular.

Hayranlıkla dinlediler ve itâatettiler!..”

(İbn-i Kesîr, c. 3, 324)

Bab-ı Şefkat NUR