Ebû Hüreyre’den (ra) rivayet edildiğine göre Hz. Peygamber (sav) şöyle demiştir:

İnsanlar, altın ve gümüş madenleri gibi birer madendir. Câhiliye devrinde hayırlı ve şerefli olanlar, kavrayışlı (fakih) oldukları takdirde İslâmiyet’te de hayırlıdırlar. Ruhlar, bir araya gelmiş topluluklardır. (Ruhlar âleminde) birbirleriyle uyuşanlar, dünyada da birbiriyle kaynaşırlar; birbirleriyle uyuşmayanlar ise ayrılırlar.

(M6709 Müslim, Birr, 160; B3336 Buhârî, Enbiyâ, 2)

Müslim, hadisin tamamını, Buhârî ise (ruhlar) sözünden itibaren Hz. Âişe’den (ra) rivayet etmiştir.

İbn Mes’ûd (ra) anlatıyor:

Bir adam Allah Resûlü’ne (sav) geldi ve:

–Yâ Resûlallah (sav), bir topluluğu seven fakat onlara yetişemeyen kimse hakkında ne buyuruyorsun, diye sordu. Resûlullah (sav) da:

–Kişi sevdiği ile beraberdir, cevabını verdi.

(B6169 Buhârî, Edeb, 96; M6718 Müslim, Birr, 165)

Ebû Saîd el-Hudrî’den (ra) rivayet edildiğine göre Hz. Peygamber (sav) şöyle buyurmuştur:

Ancak mümin (kimseler) ile arkadaş ol, yemeğini de ancak Allah’tan sakınan (muttaki kimseler) yesin.

(D4832 Ebû Dâvûd, Edeb, 16; T2395 Tirmizî, Zühd, 55)

Ebû Mûsâ el-Eş’arî’den (ra) rivayet edildiğine göre Hz. Peygamber (sav) şöyle buyurmuştur:

İyi arkadaşla kötü arkadaşın misali, güzel koku satanla demircinin misali gibidir. Güzel koku satan adam, ya sana güzel kokusundan bir miktar verir veya sen satın alırsın, yahut ondan hoş koku koklarsın. Körük üfüren demirciye gelince, ondan sana ya bir kıvılcım isabet eder elbiseni yakarsın yahut körüğün kötü kokusundan rahatsız olursun.

(B5534 Buhârî, Zebâih, 31; M6692 Müslim, Birr, 146)