Enes’in naklettiğine göre, Resûlullah (sav) sık sık şöyle derdi:

“Ey kalpleri (hâlden hâle) değiştiren (Allah’ım)! Kalbimi dinin üzere sabit kıl.”

(T2140 Tirmizî, Kader, 7)

Sa’d b. İbrâhim’in, Kâ’b b. Mâlik’in oğlundan naklettiğine göre, Kâ’b b. Mâlik şunları söylemiştir: “Resûlullah (sav) şöyle buyurdu: ‘Mümin taze ekin gibidir. Olgunlaşıncaya kadar rüzgâr onu eğip büker; bazen yere yatırır, bazen de doğrultur (ama o kırılmaz)…’”

(M7094 Müslim, Sıfâtü’l-münâfikîn, 59)

Hz. Âişe (ra) anlatıyor:

“Resûlullah’ın (sav) bir hasırı vardı, gece (mescitte) onunla kendisine özel bir yer yapar ve içerisinde namaz kılardı. İnsanlar da ona uyarak onun kıldığı namazı kılmaya başladılar. Hz. Peygamber (sav) gündüz olunca hasırı (açar ve) sererdi. Bir gece insanlar yoğun biçimde mescide doluşunca onlara şöyle dedi: ‘Ey insanlar! Gücünüzün yeteceği amelleri yapın! Allah usanmaz ama siz usanırsınız!..’”

(M1827 Müslim, Müsâfirîn, 215)

Hz. Âişe’den (ra) rivayet edildiğine göre:

Resûlullah’a (sav), “Allah katında amellerin en sevimlisi hangisidir?” diye soruldu. Resûlullah (sav), “Az da olsa devamlı olanıdır.” buyurdu.

(M1828 Müslim, Müsâfirîn, 216)