Merhamet

Ebû Hüreyre (ra) anlatıyor:

“Resûlullah (sav) (torunu) Hasan b. Ali’yi öptü. O sırada yanında Akra’ b. Hâbis et-Temîmî oturmaktaydı. Akra’ şöyle dedi: ‘Benim on çocuğum var ama hiçbirini öpmüş değilim.’ Bunun

üzerine Resûlullah (sav) ona baktı ve ardından şöyle buyurdu: “Merhamet etmeyene merhamet edilmez!”

(B5997 Buhârî, Edeb, 18; M6028 Müslim, Fedâil, 65)

Enes (b. Mâlik) şöyle demiştir:

“Resûlullah’a (sav) on sene hizmet ettim. Vallahi bana bir kez olsun ‘Öf!’ bile demedi. Herhangi bir şeyden dolayı, ‘Niçin böyle yaptın?’ demediği gibi, ‘Şöyle yapsaydın ya!’ da demedi.”

(M6011 Müslim, Fedâil, 51; B6038 Buhârî, Edeb, 39)

Eyyûb b. Musa’nın, babası aracılığıyla dedesinden naklettiğine göre, Resûlullah (sav) şöyle buyurmuştur:

“Hiçbir anne baba, çocuğuna güzel terbiyeden daha kıymetli bir bağışta bulunmamıştır.”

(T1952 Tirmizî, Birr, 33; HM16830 İbn Hanbel, IV, 77)